Eigenlijk zat het altijd al in mij, dat fijngevoelige, intuïtieve. Het gewoon weten van dingen. Het goed kunnen luisteren naar mensen. De samenhang van gebeurtenissen zien.
Dus uiteindelijk ben ik die talenten verder gaan ontwikkelen, met als tegenhanger het werken als HR adviseur bij een bank of accountants kantoor Die plekken waar niet veel over gevoel of intuïtie werd gesproken. En toch vond ik wel mijn weg. Niet zozeer in het werk, maar wel met de mensen.
Ieder mens wil uiteindelijk gezien en gehoord worden. Dat is waar het om draait en dat was de rode draad die zich aan mij liet zien.
En ja, ik kwam ook mezelf tegen, ik was de verbinding met mezelf kwijt en dat was pijnlijk en vervelend, tegelijkertijd bracht het ook iets positiefs.
Het “vervelende en pijnlijke” staat namelijk voor dat rode vlaggetje, de wake up call, de “ joehoe er moet iets veranderen” boodschap. Dit was mijn kans om te transformeren naar de beste versie van mezelf.
Het was niet nodig mij te “laten sturen,” ik sta zelf aan het roer van mijn eigen leven. Ik heb zelf de regie! Maar ik moest daar wel voor kiezen.